3 Nisan 2012 Salı

kural

Sebepsiz, büyük bir kavga etmiştik, hıçkırarak ağlamaya başlamıştı. Yüzünde çocuksu bir ifade vardı, daha önce görmediğim, karşısında duran herkesi taş edebilecek bir sitem gibi bakıyordu.

Susmak bazı durumlar için en doğru eylem olabilir ancak kadınlar 'stop' butonları bozuk halde yaratılıyorlar sanırım. Yapabileceğim bir şey olmadığını anlamam mutfaktan gelen gümbürtüyü daha önemli hale getirmişti, koşmakla kaçmak arasında kendimi mutfakta, bütün mutfak dolabını yerde buldum.

'Telekinezi böyle bir şey olamaz' diye söylenirken başıma gelecekler hakkında en ufak bir fikrimin olmamasından korktuğumu hatırladım.

Bir ilişkiyi korkular başlatır, sonra o korkular yavaş yavaş hem ilişkiyi, hem aşkı, hem de aşıkları bitirir. Kural bu; mutlu bir hikaye arıyorsan bakacağın yer aşk ya da evlilik değildir, sinema bile daha mantıklı bir seçim sayılabilir. İnan bana.


'Hayat Dublör Kullanmak İçin Çok Kısa' adlı hikayeden.

msd/2012 Ankara

3 yorum:

  1. Puzzle'ı tamamlasak da bütün bi yorum yapsak...

    YanıtlaSil
  2. çok uzun hikaye, ben bile sıkılıyorum bazen, o yüzden durup durup yazıyorum.

    YanıtlaSil
  3. Bizim suçumuz ne peki :)

    YanıtlaSil